Termination de infinitivos

Le procedura con prototypos exponite hic supra producerea infinitivos in -are, -ere e -ire. Como in le caso de -al e -il, il es solmente italiano que retene le -e final normalmente. Post que, totevia, anglese adopta verbos romance in general sin le terminationes del infinitivos romance, illo non pote supportar francese e le linguas iberic pro annullar le conservation del -e final. Si iste “abstention” anglese non debe admitter al italiano resolver le question in favor de su proprie usage unic, remane solmente le possibilitate facer le formas prototypic de infinitivos sequer le modello de casos comparabile, como per exemplo illo del suffixos -al e -il. Assi le formas prototypic del terminationes de infinitivos deveni -ar, -er e -ir.

Post que le subdivision de verbos latin in -ere in duo gruppos con respectivemente le accento tonic super le penultima e le antepenultima, es clarmente retraciabile intra le sphera del moderne linguas romance, on poterea determinar le termination del infinitivo separatemente pro cata un del duo gruppos. Le distinction resultante de verbos in -er con le accento super le ultime syllaba e un gruppo minor de verbos in -ere con le accento super le antepenultima corresponderea in general con duo typos de derivation. Le verbos in -er fornirea derivationes “debile” in -it- plus ion, -ive, -ura, etc. durante que le verbos in -ere formarea tal derivationes per adder -ion, -ive, -ura, etc. a un radice “forte” o modificate. In le Dictionario un tal distinction non ha essite exequite.